Bij huur denken veel mensen aan het verhuren van een pand. Dat is een belangrijk onderdeel van het huurrecht. Huurrecht is echter omvangrijker. Het kan gaan om (ver)huur van roerende zaken en van onroerende zaken. Bij roerende zaken kunt u denken aan machines, kleding, auto’s etc. Bij onroerende zaken gaat het om panden. Die laatste categorie valt dan weer uiteen in woonruimten en bedrijfsruimten.

Veel burgers huren een huis of appartement. Bedrijven huren een bedrijfsruimte of kantoor. De wet bepaalt voor een groot gedeelte de inhoud van huurcontracten waarbij het uitgangspunt is dat de consument-huurder bescherming toekomt. In de vrije huursector is het mogelijk om op onderdelen van de wet af te wijken. Bent u van plan om op korte termijn een huurovereenkomst aan te gaan, laat u dan goed en tijdig voorlichten door een specialist op het gebied van huurrecht.

Veel bedrijven huren een pand voor het uitoefenen van hun bedrijfsactiviteiten. Een belangrijk onderscheid is te maken tussen de zogenaamde 230a- en 290-huurovereenkomst. Artikel 7:290 BW betreft zogenaamde middenstandsbedrijfsruimtes. In tegenstelling tot een woning gaat het bij een dergelijke overeenkomst om een ruimte die toegankelijk is voor het publiek. Denk bij deze huurovereenkomsten ook aan een zogenoemde termijnbescherming. In deze categorie regelt de wet vrij strikt wat wel en niet is toegestaan. Als de verhuurder wil afwijken, dan mag dat alleen als dat in het voordeel van de huurder is én indien de wet dat niet beperkt.

Bij huur van bedrijfsruimte die niet onder de reikwijdte van art. 7:290 BW valt, is meer mogelijk. We noemen dat vaak de zogenaamde 230a-overeenkomst. Partijen zijn vrijer om afspraken te maken en de huurbescherming is zeer beperkt. Zo is er bijvoorbeeld geen termijnbescherming.

Bent u van plan om een bedrijfsruimte te (ver)huren en bent u benieuwd binnen welke categorie u valt? Neem dan contact op met een van onze advocaten! Zij adviseren op het gebied van particulier en zakelijk huurrecht.